Introdukcja - Rozdział 0

Niespokojny sen często towarzyszy temu, co z myślami się kołata. W objęciach Morfeusza wszystko jest inne- bardziej dramatyczne i może trochę bardziej teatralne.
Beatrice zawsze chciała poczuć jak to jest, celebrować na wielkiej estradzie, z tłumem zza plecami i kurtyną przed twarzą. Leżąc na łożu z baldachimem dziewczyna poczuła pierwsze promienie słoneczne, choć drobne ukuły ją w oczy i musiała przekręcić się na drugi bok, by spokojnie móc otworzyć szmaragdowe oczy i wyciągnąć się niczym kocur.

Jedwabna pościel odsłoniła kawałek jej opalonego ramienia i długiej szyi. Delikatny dreszcz przebiegł wzdłuż linii jej kręgosłupa, a na usta wkradł się subtelny uśmiech. Beatrice zgrabnie zrzuciła z siebie pościel i podeszła do okna. Odkąd otworzyła oczy czuła, że to nie będzie sztampowy dzień. Martwiła się tym co czai się za rogiem i obawiała się, że światło ją oślepi, a ciemność przewróci na drugą stronę
-  oschłą i nikczemną.
 Dziewczyna dostarczyła pełnię słonecznych promieni do pokoju, odsłaniając okno-  poczuła lekkie ukucie w sercu, ale nic się nie stało. Może to tylko złe przeczucie? Może minie? A może to tylko jesienna chandra? Wtedy każdy myśli ponuro, widzi szaro i patrzy na świat przez inny pryzmat.  Beatrice ma doskonały słuch i tak zwany „szósty zmysł”, zawsze wyczuwała niebezpieczeństwo i zdaje sobie sprawę, że coś czai się u progu ciemniejszej strony pokoju-  koło jej łóżka.
 Bała się odwrócić w tamtą stronę- wiedziała co to jest. Czekała.

| No to takie małe wprowadzenie ;)  Mam nadzieję, że was chodź trochę zaciekawiło i zostawicie po sobie ślad.

Dziękuję wszystkim za wsparcie jakie otrzymuję. Utwierdzacie mnie w przekonaniu, że warto dążyć do marzeń. Spodziewam się, że osoby do których piszę, będą wiedzieć, że to właśnie do nich :).

WIĘC CO SĄDZICIE O WPROWADZENIU?


+ mam jeszcze małe problemy z szablonem, postaram się to ogarnąć jak najszybciej.
+ następny rozdział będzie zdecydowanie dłuższy :)