Wspomnienia- Rozdział 1

     Blask księżyca i liczne gwiazdy dodawały barw nocy, która spowiła całą okolicę. Wycie kilku wilków z watahy Uah oddalonej o kilka kilometrów przerywały głuchą ciszę. Beatrice wyciągnęła szyję wsłuchując się w jęki zwierząt i pospiesznie ruszyła w dalszą wycieczkę przez zaułek opuszczonych domów. Gmachy budynków nie sięgały nieba. Większość z nich była przysadzista i miała charakter gotycki.  Jeden obiekt przyciągnął szczególną uwagę dziewczyny- stara kamienica z wybitymi oknami i różnymi znakami na murach, które były pokryte pyłem- jedyne mieszkanie, które różniło się od pozostałych. Był to stary dom Beatrice, z którym miała dużo reminiscencji.

 Retrospekcje oplotły jej umysł. W jednej chwili znalazła się obok jej taty, który obejmował ją czule rodzicielskim ramieniem i mówił do niej, że jeszcze się wszystko ułoży, że to przejściowe i minie kiedy będzie dorosła.
Twierdził także, że to co dzieje się z mamą nie podlega ich działaniom, mogą płakać, krzyczeć, uciekać- ale i tak to ją dopadnie.

 Może też kiedyś i Beatrice?

Dziewczyna szybko odepchnęła od siebie wstrętne echa myśli. Jednak słowa ojca huczały w jej głowie.

Zajrzała przez okno do budynku i próbowała przywołać miłe wspomnienia związane z tym miejscem, jak zapach naleśników robionych przez jej mamę, czy stukot narzędzi ojca, albo to jak ze swoim ciotecznym bratem Simonem bawiła się plastikowymi żołnierzykami. Wiedziała, że to miało miejsce, ale nic nie widziała, no może poza pustką. Nie potrafiła wyobrazić sobie tego. Jej umysł był wyczerpany i dziewczyna szybko musiała zrobić sobie przerwę w rozwiązywaniu zagadki- dlaczego wie, ale nie widzi? Z amoku wyrwał ją donośny pisk wilków, które najwyraźniej zbliżyły się do niej. Serce Beatrice zabiło szybciej, wydawałoby się, że zaraz wyskoczy i ucieknie nie czekając na nią. Odruchowo złapała się za klatkę piersiową i wzięła dwa głębokie i uspokajające wdechy. Zamknęła oczy i nie wiedziała co ma robić, ale otworzyła je. Słyszała wycie tej watahy już mnóstwo razy, ale za każdym razem to przyprawiało ją o palpitację serca i gęsią skórkę wzdłuż ciała.  

Jedno zwierzę z gromady błyskawicznie znalazło się koło dziewczyny.  Beatrice już się nie bała, czuła obecność Simona. Zawsze był tam, gdzie go potrzebowała. Zawsze przybywał w groźnych momentach i zawsze opiekował się siostrą. Mają tylko siebie, więc każdy z nich uważa na drugiego, pilnuje lepiej niż własnego oka.
Wszystko działo się szybko i dziewczyna zanim się obejrzała była wtulona w brata. Nic nie pamiętała, czuła jak chwile przeplatają się jej przez palce z szybkością światła, nie mogła ich uchwycić. Chwyciła mocno koszulę chłopaka i wtuliła głowę w jego ramię, ten próbując ją uspokoić gładził ręką jej plecy. Byli zgranym rodzeństwem i nie mieli oporów przed dotykaniem się, tudzież do okazywania sobie uczuć i tylko on znał tajemnicę, którą Beatrice ukrywa od dobrych kilku lat. Nie znalazła jeszcze nikogo prócz Simona- który po pewnym czasie zaczął coś podejrzewać- by wyjawić cenny sekret.
Okolicą zawładną mrok i dziewczyna poczuła się jakby była w swoim żywiole- żywiole Ciemności. Przerażało ją to uczucie, nie chciała by Ciemność nią zawładnęła. Chciała jedynie wieść spokojne i radosne życie, ale to o czym mówił tata było nieuchronne. Należała do tego świata i musiała się z tym pogodzić.  Simon też bał się tego co może się stać, gdy Ciemność przejmie zupełną kontrolę nad umysłem.
Strach pozostawał ich odwiecznym towarzyszem.

Beatrice wraz z Simonem skierowała się w stronę domu chłopaka- tam zawsze czuła się bezpiecznie. Panowała między nimi głusza, nikt nie zdołał się odezwać, aż do momentu kiedy oboje nie przekroczyli ogrodzenia, które otaczało budynek. Brat przepuścił siostrę w drzwiach i w zamian otrzymał ciche - Dziękuję. Głos Beatrice sprawił, że mimowolnie się uśmiechnął- w końcu nie słyszał go od dobrych kilku dni. W takie dni jak te dziewczyna zamykała się w sobie i udawała, że nie istnieje. Po prostu zaszywała się w kamienicy i czekała, aż myśl o śmierci rodziców minie.

| Hej tu pierwszy rozdział, nie jest jakoś wyczerpująco długi, ale jak na początek to zawsze coś :)
Zapraszam do czytania i komentowania.
+ chyba troszkę mi się czasy mieszają, ale popracuję nad tym.
+ możecie się zgłaszać do recenzowania waszych blogów, albo możecie mi zgłaszać propozycje co chcielibyście bym zrecenzowała :)

Do następnego! :)